Trigger waarschuwing
In dit artikel komen teksten voor die schokkend kunnen zijn en tot dissociëren kunnen leiden. Overlevers van cultgeweld die niet zeker weten of zij volledig los zijn van de cult doen er verstandig aan dit artikel alleen te lezen met de aanwezigheid van een steungevende, liefst deskundige vertrouwenspersoon.
Cults doen er alles aan om zich ongrijpbaar te maken voor de 'gewone' wereld of de 'buitenwereld'. Eén van de middelen is het geven van misleidende informatie, wat in dit document wordt uitgelegd.
Vrijwel iedere keer dat het realiteitsgehalte wordt onderzocht van meldingen van ritueel misbruik kan niets worden aangetoond van wat er werd verteld. Niet voor niets worden zaken waarin beschuldigingen van ritueel misbruik voorkomen zeer sceptisch bekeken en in de meeste gevallen volgt vrijspraak of seponering.
Wat maakt toch dat vrijwel alle onderzoeken in deze richting tot niets leiden? De meest voor de handliggende verklaring lijkt dat er blijkbaar geen sprake is van een realiteit in het hier en nu met betrekking tot sadistisch ritueel geweld in Europa. Mogelijk ligt de zaak echter complexer. In de casusbeschrijving uit ’98 te vinden op deze site wordt weergegeven hoe ingrijpend de beïnvloeding is waar SRA cliënten aan lijken te hebben blootgestaan. Er wordt daar zeer gedetailleerd melding van gemaakt van bijvoorbeeld opdrachten die moeten aanzetten tot suïcide, tot geweld, tot rapporteren, tot het doof en stom reageren; in het algemeen gesproken tot het 'saboteren' van de hulpverlening, therapie en van ieder onderzoek naar waarheid.
Het lijkt erop dat daar nog één categorie van opdrachten is gemist: de opdracht die tot het verspreiden van misleidende informatie aanzet.
Op de voicemail van een door ons geïnterviewde therapeut had een cliënte haar telefoonnummer achtergelaten om te worden teruggebeld. Toen deze echter terugbelde om een afspraak met haar te plannen, bleek het ingesproken telefoonnummer niet te kloppen. Aanvankelijk zocht hij daar niets achter, maar later realiseerde hij zich dat er vaker dit soort signalen waren geweest.
Er zijn meer therapeuten die dergelijke ervaringen hebben. Het lijkt of er nog een opdracht actief kan zijn: 'verspreiden van misleidende informatie'. Stel dat je als politiekorps, ondanks alle scepsis en eerdere landelijk bekend geworden mislukte zaken, een onderzoek start naar aanleiding van een getuigenis van een cliënt of een therapeut over SRA. We weten dat de cult middels een rapporterende alter op de hoogte wordt gebracht van een lopend onderzoek. Wat zou dan, vanuit de cult gedacht, de meest krachtige manier zijn om een dergelijk onderzoek te ondermijnen? Is het, ook als de cult niet op de hoogte is gebracht van een contact buiten de cult, mogelijk dat er door cliënten zelf structureel wordt ingegrepen bij het naar buiten brengen van informatie die belastend zou kunnen zijn voor een cult?
Om hier achter te komen, schreef één van ons zijn cliënte de volgende mail:
“Ik probeer te achterhalen hoe het komt dat alle onderzoeken die wereldwijd gehouden zijn eigenlijk nooit substantieel iets hebben opgeleverd. Dat kun je niet verklaren door een slecht werkend opsporingsapparaat.
Deels heeft de rapporteur daar natuurlijk een rol in. Deels vermoeden we dat informatie die belastend is voor de cult wordt 'omgebogen' op het moment dat die wordt uitgesproken. Dat de details niet meer kloppen. Dat er een alter is die ingrijpt en die belastende informatie versleutelt zou je kunnen zeggen. Dat er in wezen daardoor misleidende informatie wordt gegeven.
Herkennen jullie dat er iets dergelijks kan spelen? Graag jullie reactie.”
Het antwoord liet niet lang op zich wachten en was (iets ingekort) als volgt:
“Jouw vraag: 'Herkennen jullie dat er iets dergelijks kan spelen?', doet me zeer, en tegelijkertijd raak ik erdoor in paniek. Ik herken zo erg wat je schrijft dat ik me nu schaam en schuldig voel, en daarnaast een gevoel van ontrouw heb als ik met jou over deze gevoelens ga schrijven! Ik merkte al wel een tijdje dat ik 'anders' reageerde, hier op andere alters maar zéker ook op mijn therapeut en de therapie! Ik kon dit niet plaatsen, ik merkte dat ik het deed maar vond het niet fijn want ik wilde juist helpen. Via andere delen had/heb ik informatie (o.a. verhalen van gebeurtenissen, specifieke details van riten, plaatsnamen, mensen namen en telefoonnummers) waar ik niet om gevraagd had maar die me 'gewoon' toegespeeld werd.
Ik werd er bang van en voelde nog meer de drang te willen helpen in de therapie, maar wat ik al schreef, ik reageerde anders dan ik eerder deed en wilde. Maar geloof me, ik heb nooit de verkeerde informatie gegeven, en ik sta nog steeds achter de dingen die ik aan zou willen dragen en waarvan ik het gevoel heb dat het ons verder kan helpen. Maar ik heb nu het gevoel niet meer serieus genomen te worden, en nu na het schrijven aan jou maak ik het er niet beter op toch? Nu kan jij ook denken dat ik belastende informatie aan het versleutelen ben.
Maar echt, ik wil geen misleidende informatie geven (daarom heb ik me terug getrokken), ik wil oprecht helpen, maar zo sterk is de angst nu dingen uit te spreken en niet serieus genomen te worden omdat ook ik die meest destructieve programmering draag."
In deze mail wordt niet duidelijk beschreven, maar wel zeer aannemelijk gemaakt hoe er met informatie wordt gemanipuleerd. Het lijkt niet alleen zo dat informatie wordt veranderd op het moment dat iemand die uitspreekt, maar ook, één regel verder, dat er gedetailleerde informatie naar haar toe komt, namelijk namen, plaatsen en telefoonnummers die ze niet kan duiden. Dat er enerzijds de oprechte drang en wens is om te helpen en om goed te doen, maar dat het ook maar zeer de vraag is vanuit welke intentie deze informatie aan haar wordt 'toegespeeld'. Juist bij een deel van haar dat zo graag wil helpen en daar ook volledig congruent in is.
Toch is de kans groot is dat de gedetailleerde informatie die zo geheim is en waar een dergelijk verbod op zit en plotseling en ongevraagd tot haar komt, er uitsluitend op gericht is om ons als therapeut en een eventueel justitieel onderzoek te misleiden en haar geloofwaardigheid aan te tasten
Binnen de verschillende opdrachten die wij de afgelopen jaren zijn tegen gekomen, waren er al veel teksten die gingen over misleidende informatie. Alleen draaiden deze opdrachten vooral om door de cult benoemde 'misleidende informatie vanuit de buitenwereld' en hoe die moest worden teruggedraaid.
Eerst hiervan een aantal voorbeelden:
Het creëren van misleidende informatie dus. Van buiten naar binnen, maar mogelijk ook van binnen naar buiten. Dat betekent dat informatie die van binnenuit gegeven wordt ook omgedraaid en gemanipuleerd kan worden. In de praktijk merken sommige therapeuten dat soms zinnen die een cliënt denkt uit te spreken, tussen de gedachten die gevormd worden en de letterlijke woorden die worden uitgesproken veranderd kunnen worden. Zeker als het om zinnen gaat die belastend voor de cult kunnen zijn. Letterlijk wordt ook gezegd dat de delen in oppositie gaan opdat de contacten (en het eventuele onderzoek) verbroken wordt.
Nog twee voorbeelden hiervan:
Hier wordt letterlijk geleerd dat handelingen, die met verraad te maken hebben, moeten worden hersteld en dat de kring moet worden gesloten!
Misleiding is natuurlijk één van de belangrijkste kenmerken van een cult, misschien zelfs wel de belangrijkste in algemene zin. Het is even ondenkbaar dat bij alle onderzoeken die door de jaren heen zijn gedaan slecht werk is geleverd door justitie als dat alle hier weergegeven teksten en andere getuigenissen van deze aard de individuele verzinsels van cliënten zijn.
Wij moeten er mee rekening houden dat niet alleen justitie, maar ook wij therapeuten heel bewust op het verkeerde been worden gezet. We hebben binnen cults en binnen SRA te maken met mensen die misleiding en manipulatie tot in de perfectie beheersen.
Wij waren al eerder tegengekomen dat er werd gemanipuleerd met woorden en met weten en dat de herstelopdrachten die al in de casus van 1998 werden beschreven hun werk doen door die informatie waar een cultlid mee geconfronteerd wordt en die conflicterend is met de realiteit die binnen de cult geleerd wordt te vervormen en onschadelijk te maken.
Binnen de verschillende opdrachten komen we steeds woorden tegen als: boodschappen ombuigen of negeren, omdraaien, draai hen om, draai de wereld om, al het geen door hem geleerd is te herstellen, de taal zal zijn gebroken, er is geen waarheid. Alle handelingen die met 'verraad' (bijvoorbeeld een aangifte of het geven van belastende informatie) te maken hebben moeten worden voorkomen of ongedaan gemaakt.
Het geven van misleidende informatie lijkt de meest krachtige manier om dat voor elkaar te krijgen. Een collega zei tijdens een interview: 'hoe concreter de informatie wordt, hoe minder betrouwbaar die is'. Dit gegeven is ook niet uniek voor SRA cults. In algemene zin hebben al veel organisaties de kracht van het verspreiden van misleidende informatie ontdekt:
Groot nieuws op de voorpagina van de Volkskrant van 20 februari 2002: 'Pentagon ontwikkelt nieuw wapen tegen terreur: leugens'. Er schijnt een debat te woeden in Washington na een bericht in de New York Times, dat het Pentagon plannen heeft de publieke opinie in het buitenland te gaan bewerken, eventueel met verzonnen berichten. Er is daartoe binnen het ministerie van Defensie een nieuwe propaganda afdeling opgericht, het Office of Strategic Influence, die over een 'royaal budget' beschikt.
Bij SRA cliënten ga we er intussen min of meer vanuit dat die informatie die heel specifiek is, denk maar aan namen en plaatsen en dergelijke, grotendeels versleuteld wordt op het moment dat die wordt uitgesproken. Dat betekent niet dat alle gedetailleerde informatie niet zal kloppen, maar wel dat er alters op de achtergrond aan het werk zijn om deze informatie om te buigen.
Soms zal het toch lukken om informatie naar buiten te brengen die niet vervormd is. Mocht dat gebeuren dan is er nog altijd de rapporteur achter de hand is om op zo’n moment in te grijpen en direct aan de cult te melden wat er aan informatie ontglipt is. De cult kan dan tegenmaatregelen nemen om het risico op ontdekking te beperken.
Sceptici zouden dit schrijven kunnen uitleggen als een bevestiging van hun opvatting dat het allemaal niet waar is wat deze cliënten naar buiten brengen. Mensen die meer geneigd zijn om alles te geloven zouden zich mogelijk aangevallen kunnen voelen door zoveel vraagtekens te zetten bij de werkelijkheid zoals een cliënt die heeft ervaren.
Als we echter de parallel trekken met een geval wat als geen ander in de publiciteit is geweest - de ervaringen met Dutroux zoals Sabine Dardenne die heeft beschreven - dan wordt de context mogelijk wat duidelijker:
Ten tijde van haar gevangenschap zag het meisje Dutroux als haar redder. In haar cel in de kelder stond een telefoon. Zij maakte er geen gebruik van. “Ik had met mijn ouders kunnen bellen, zodat ze hadden geweten dat ik nog leefde... Ik zou niet eens met de politie bellen”, aldus Sabine Dardenne in haar boek 'Ik was twaalf en ik fietste naar school', uitgeverij Pimento ISBN 9049999719.
Als ze nu terugkijkt, is het haar duidelijk dat ze is misleid en dat haar voor de dader(s) beschermende realiteit werd gesuggereerd, waaraan zij zich niet kon onttrekken. Deze openbare getuigenis heeft ons alleen maar meer begrip gegeven van hoe dit alles werkt.
Kenniscentrum TGG