10e Symposium
Symposium 11 november 2023 (heeft reeds plaatsgevonden)
In Zwolle hebben we wederrom indrukwekkende lezingen en interacties beleefd. Van de meeste lezingen zijn opnames gemaakt. Deze zullen beschikbaar gesteld worden als replay via de webshop. Hieronder lees je waar het symposium over ging:
Dissociatie en traumatische hechting
Wat doet vroegkinderlijke, chronische traumatisering met onze gehechtheid?
En wat maakt dat we eerder geneigd zijn over borderline problematiek te spreken dan van gedesorganiseerde hechting?
Er komt steeds meer aandacht voor het thema van trauma in de brede zin van het woord. Als het gaat om structureel vroegkinderlijk trauma, heeft dit een zeer grote impact op de wijze waarop iemand zich kan hechten, ook lang nadat de traumatische ervaringen hebben plaatsgevonden.
Wat betekent dat voor onze behandelvisie en hoe treden wij hen als hulpverleners en betrokkenen tegemoet? Hoe vaak horen we of denken we niet dat een behandeling alleen maar mogelijk is als er sprake is van enig vertrouwen tussen behandelaar en cliënt?
Hoe kan je omgaan met een hulpvraag en een diagnostiek rond een cliënt, als degene het hele fenomeen vertrouwen nooit heeft leren kennen? Hoe vaak horen we niet 'geen land mee te bezeilen' of, zogenaamd grappig 'een borderline patiënt, die verwijs je door naar een collega!'.
En wat doe je als welwillende adoptie ouder, als je een nog volledig onthecht kind in je zorg krijgt? Hoe kan je als hulpverlener of betrokkene met compassie werken met en omgaan met mensen die zo vroeg in de hechting beschadigd zijn? We komen ze allemaal bijna dagelijks tegen.
Wat maakt dat mensen met borderline problematiek ook vaak last hebben van dissociatieve problematiek en moeten we de hele diagnose borderline niet heroverwegen en in plaats daarvan gaan spreken over een gedesorganiseerde hechting?
Het KTGG heeft 11 november haar eerste symposium van een tweeluik over deze ingewikkelde problematiek. We zullen kennis delen, onderlinge herkenning en compassie voor hulpvrager en -verlener stimuleren, zodat we de mens of het kind in nood beter kunnen bereiken, ondanks het soms zeer ingewikkelde en vaak tegenstrijdige gedrag. Het andere symposium van dit tweeluik (in 2024) zal gaan over geïnduceerde DIS en Complexe DIS (C-DIS).
We hebben twee boeiende en informatieve lezingen in de ochtend. In de middag deelt een ervaringsdeskundige haar verhaal. We ronden de dag af met een panel gevormd door de sprekers van de dag met ruimte voor vragen en antwoorden.
NB We maken opnames van de lezingen tijdens het symposium. De replay van het volledige symposium zal (na de video-bewerking) aan het eind van het jaar te bestellen zijn in de webshop. Het heeft echter wat ons betreft wel een meerwaarde om live aanwezig te zijn, gezien de interactiviteit en hogere mate van verbinding en betrokkenheid.
Programma
09.30 - Ontvangst met koffie en thee
10.00 - Opening door dagvoorzitter Anne de Vries
10.15 - Lezing 1
11.30 - Pauze
12.00 - Lezing 2
13.00 - Lunch (inclusief)
14.00 - Lezing 3
15.15 - Pauze
15.45 - Q&A panel
16.30 - Afsluitende borrel (inclusief)
Lezing 1: Tony Bloemendaal - Omgaan met de gevolgen van trauma en verwaarlozing
Tony Bloemendaal is klinisch psycholoog - psychotherapeut. Hij werkt als P-opleider bij Fivoor en is ook coördinerend regiebehandelaar binnen het TBS onderdeel van Fivoor. Bij het Erasmus MC promoveert hij op zijn onderzoek naar de invloed van de eigen jeugd van hulpverleners op hoe zij omgaan met stress, trauma’s en geweld op de werkvloer. Daarnaast werkt hij bij Jeugdhulp Friesland, waar hij consulten doet voor pleegzorg en gezinshuizen en intervisie voor de gedragswetenschappers begeleidt. Ook is hij maat bij TeamNext, van waaruit hij NMT Mentor voor Europa is en nationaal en internationaal lezingen, workshops en consultaties verzorgt vanuit het Neurosequentiële Model.
Zijn lezing zal gaan over de kernprincipes van de normale hersenontwikkeling, afgezet tegen de invloed van trauma en verwaarlozing op die ontwikkeling. Tegen welke klachten en problemen lopen mensen aan als ze te maken hebben gehad met trauma en verwaarlozing. Op basis van het werk van onder andere Bruce Perry, Steve Porges en Bessel van der Kolk, zullen we ook specifiek kijken naar dissociatieve klachten. Uiteraard zullen er ook praktische tips en adviezen besproken worden over hoe om te gaan met de gevolgen van trauma en verwaarlozing.
Lezing 2: Ervaringsdeskundige
Mijn naam laat ik voor nu even achterwege. Op de foto kunt u mij zien. Ik ben uitgenodigd om te spreken op het symposium, en dan vertel ik u graag hoe ik heet. Ik neem dit aanbod dankbaar aan en hoop dat mijn verhaal van waarde kan zijn voor dit evenement, of dat het iemand kan helpen. Ik ben opgegroeid in een gezinssituatie waarin mijn ouders deel uitmaakten van een religieuze groepering. Het doel van deze religie was onder andere om Jezus opnieuw te laten geboren worden door middel van bidden, vasten en offers brengen. In de praktijk betekende dit voor ons als kinderen dat we niets te eten kregen, opgesloten zaten, voortdurend straf ondergingen en misbruikt en mishandeld werden.
Op mijn kinderkamer hing een oude kalender. Op één van de afbeeldingen was de Alm te zien, een bergweide boven de boomgrens met een beekje gevuld met schoon, fris stromend water. Deze foto heb ik heel lang bekeken toen ik nog heel klein was. Ik kon erin stappen, op de alm wandelen, met blote voeten in het beekje stappen en me daar veilig voelen. Als ik pijn moest doorstaan, ging ik in gedachten naar die bergweide om mezelf te beschermen. Ons werd verteld dat ons leven binnen deze muren het goede was en dat de wereld buiten slecht was. Ik mocht niet met mensen uit de buitenwereld praten, en ik hield me natuurlijk aan de regels. Als klein meisje wist ik niet hoe ik mezelf kon helpen om te ontsnappen.
In de tijd dat ik naar de lagere school mocht gaan, gedroeg ik me heel braaf. Ik droeg uitsluitend zwarte kleren, sprak met niemand en speelde nooit met andere kinderen. Thuis werd de situatie steeds gevaarlijker, en ik wist steeds zekerder dat ik zou sterven als ik niets zou ondernemen om te ontsnappen. Toen ik in de vierde klas zat, brak mijn been. Normaal gesproken was het verboden om naar de dokter te gaan, omdat alleen God ons kon genezen. Maar deze keer werd ik naar het ziekenhuis gebracht, het Ziekenhuis Zonnegloren in Soest. Dit was mijn kans. In het donker van de nacht, zodat God het misschien niet zou zien, vertelde ik alles aan de nachtzuster Margriet: over de honger, de pijn, het geweld, alles. Fluisterend en trillend van angst. Ze luisterde, sloeg een arm om me heen en sprak af en toe een lief woord. Toen ging een bel van een andere kamer. Ze stond op en zei dat ze zo terug zou komen. Ik heb haar nooit meer gezien. Ze is niet terug gekomen. Na een week mocht ik met gips naar huis en kwam ik weer in dezelfde hel terecht waar ik uit was ontsnapt. Ik schreef de naam Margriet nog maandenlang op kleine papiertjes en liet ze overal op straat vallen.
Toen ik 14 was, wist ik dat ik niet zou overleven als ik bleef waar ik was. De buitenwereld kende ik niet, en mijn ouders leerden ons altijd dat het daar heel gevaarlijk was. Maar mijn besluit stond vast. Ik wilde liever sterven in de buitenwereld dan binnen de muren waar ik was opgesloten. Ik bereidde mijn vlucht goed voor en op 21 maart 1991 verliet ik het huis. Na verloop van tijd kwam ik terecht bij het RMPI in Rotterdam. Daar ontmoette ik Ellen Aptroot, bij wie ik therapie begon. Maar ik had veel tijd nodig, en na een jaar sloeg ik weer op de vlucht omdat ik me niet kon binden. Ik wilde niet bij Ellen weg, maar dat kon ik niet vertellen. Ik was net zestien toen ik de wijde wereld introk. Werken, werken, werken en nooit meer omkijken, dat was mijn plan. Ik vluchtte uit Nederland omdat mijn familie me steeds achtervolgde. Ik vluchtte naar het land waarvan ik de beelden kende: de alm, de bergweide en de beek. Ik woon nu in Oostenrijk vanwege de kalender die me redde toen ik een klein meisje was.
Lezing 3: Renate Geuzinge - 'Geen land mee te bezeilen’: traumatische hechting begrijpelijk gemaakt
Als psychotherapeut en gz-psycholoog is Renate Geuzinge gespecialiseerd in vroegkinderlijke chronische traumatisering. Dat deed zij vanuit een scholing in meerdere methodes, zoals Cognitieve Gedragstherapie, Groepsdynamica, Persoonsgerichte en Experimentele psychotherapie, Sensorimotor Psychotherapie en EMDR. Haar ervaringen in het werken met getraumatiseerde volwassenen deed zij voornamelijk op via de dagbehandeling voor getraumatiseerde vrouwen De Balans in Assen en de polikliniek van GGZ Drenthe. Ze heeft zich een aantal jaren in de Verenigde Staten intensief beziggehouden met neurowetenschappen in het algemeen en Interpersoonlijke Neurobiologie in het bijzonder. Vanuit haar Instituut voor Interpersoonlijke Neurobiologie (IPNB) geeft zij cursussen, workshops en lezingen.
Als we het hebben over dissociatie, dan moeten we het ook hebben over ‘hechting’. Bij chronische traumatisering in de kindertijd staat de verwevenheid van gehechtheid en dissociatie centraal. In de GGZ heeft zo’n tachtig procent van de patiënten die in hun vroege jeugd zijn getraumatiseerd een 'traumatische hechting', of te wel een gedesorganiseerde gehechtheid. Voor anderen is het moeilijk een hechte relatie aan te gaan met deze overleveraars; ‘er is met jou geen land te bezeilen’ vat deze worsteling en de vele onderlinge conflicten kort samen.
In deze lezing wil ik uitleggen hoe een gedesorganiseerde gehechtheid ontstaat, wat de link is met dissociatie, en hoe zich dit later uit in de volwassenheid. Tegenstrijdig en op het eerste gezicht moeilijk invoelbaar gedrag van overleveraars is met deze uitleg beter te begrijpen. En misschien komt er dan toch (veilig) land in zicht.
Q&A panel
Na groot succes van het eerste panel op het 9e symposium, eindigen we weer de dag met een panel gevormd uit de sprekers van de dag. Hier is meer ruimte voor interactie en kunnen vragen gesteld worden aan de (ervarings-)deskundigen.
Lezing 4: Transgenerationeel Georganiseerd Geweld
Deze lezing door Anne de Vries en Bas Kremer vindt online plaats op maandag 13 november om 19.30 uur
Anne en Bas zijn beide bestuursleden van KTGG. Zij geven uitleg over verschillende transgenerationele netwerken en hoe deze netwerken hun slachtoffers in de greep houden. Anne gaat dieper in op de huidige ontwikkelingen rond TGG in Nederland en het landelijke onderzoek naar TGG. Bas Kremer gaat in op strategieën die de netwerken gebruiken om therapeuten en cliënten te ontmoedigen of een therapietraject minder succesvol te maken. Er is uitgebreid aandacht voor de gehanteerde mindcontrol technieken van TGG netwerken en de organisatie van dit type mensenhandel.
Deze lezing wordt online gegeven, deelnemers krijgen een link naar de lezing toegestuurd per mail
Praktische informatie
Opnames
Tijdens het symposium is een opname gemaakt van een aantal lezingen. Ook bij het bekijken van de replay zijn de accreditaties van toepassing.
Kosten replay
TBA